Reactie op recensies betreffende ‘De Rode Muur’.

Lieve mensen,

Heel hartelijk bedankt voor alle prachtige recensies. Aangezien ik nogal worstel met mijn blog en de toegang tot ander blogs zijn er tot nu toe nog geen directe reacties van mijn kant verschenen. Dit heeft niets te maken met desinteresse of ondankbaarheid maar met totale onervarenheid met dit fenomeen.

Vriendelijke groet,

Marie-Therese Boterman

Advertisement

De flow van een schrijver

Gewoon doen. Flow of geen flow. Schrijven is doen. Ook al lijkt het of de muze je in de steek gelaten hebben; gewoon doorschrijven. Alles is beter dan zitten wachten. Ook al denk je dit is tijdverdrijf, deze tekst slaat nergens op, ik kan beter stoppen en morgen weer verder, niets is minder waar. Lees je deze tekst n.l een dag later terug zit er altijd wel iets in dat bruikbaar is; een woord, een zin,  een gedachtengang, maar vooral de emotie van de wanhoop vertaald vanuit het diepst van je hart. Vol enthousiasme ga je de dag erna weer verder met die ene zin, dat ene woord. Je had het niet beter kunnen verwoorden.

Een kijkje in de keuken van de schrijver’

Vanmiddag heb ik weer een uitstapje gemaakt naar de plaatselijke boekhandel. Wat zoek je, vroeg een bekende mij terwijl ik mij verdiepte in de tafels vol boeken. ‘ Ik zoek niets ik vlucht, ‘ hoorde ik mezelf tot mijn verbazing zeggen. En dat is precies wat ik doe. De boekhandel is voor mij een grote snoepwinkel waar ik mezelf in kan verliezen en dat is precies wat ik op het moment het liefst doe.

Mijn computer snakt ernaar om aangeraakt te worden. Mijn personages zijn versteend en weten niet wat te doen. Wat wil ze nu eigenlijk van ons, vragen ze zich af. Eerst brengt ze ons tot leven en nu we half op weg zijn laat ze ons in de steek. Ze hebben gelijk. Ik weet het even niet. De hitte die opstijgt vanuit de keuken is me teveel.  Het zweet breekt me uit. Gaan al deze geschreven pagina’s in de prullenbak of  leg ik ze opzij en begin aan een nieuw verhaal. Ik weet dat ik het zo moet doen.  Alleen het vereist moed om geschreven tekst weg te doen en  opnieuw te beginnen. Toch weet ik nu al dat het verhaal dat zich op dit moment in mijn hoofd afspeelt voorrang moet hebben. Dus even geen vuistdikke boeken om me achter te verschuilen maar gewoon achter de computer zitten en schrijven. Voor iemand die het geloof predikt ‘schrijven is hetzelfde als lezen,’ moet dat geen probleem zijn.